De voorzitters aan het woord

Tijdens ons jubileumjaar delen we maar liefst 25 authentieke en doorleefde verhalen waar we ontzettend trots op zijn. Stuk voor stuk verhalen die hebben bijgedragen aan het punt waar we nu staan. Al 25 jaar goed voor elkaar! Vandaag geven we het woord aan ex-voorzitters Ivo Bollen, Wim Caeyers, Karel Byl en huidig voorzitter Raf Moons. Zij delen hun visie op De Sprong van hun tijd én De Sprong vandaag

Met de legercamionette
We schrijven rond de millenniumwisseling. Zoals je eerder al kon lezen, startte het hele verhaal met drie boerderijen. Daaruit groeide het principe van de groendienst voor de gemeenten. Toenmalig voorzitter Ivo Bollen herinnert zich nog goed dat vooral het logistieke gedeelte destijds een avontuur was. “Bij de reconversie naar de groendienst hadden we natuurlijk voertuigen nodig voor onze medewerkers. Maar we hadden geen geld. Via mijn stiefzoon, die bij het leger zat, kwamen we in contact met de verantwoordelijke van de legervoertuigen van Zutendaal. Dankzij hem konden we twee afgedankte legervoertuigen voor een prikje op de kop tikken. Alleen moesten we die wel nog veilig in Geel krijgen… Vanaf het oprijden van de autostrade merkte ik al dat de benzinemeter van een van de bestelwagens niet werkte. We zijn dan toch maar gauw voor alle zekerheid 20 liter diesel gaan tanken”, lacht Ivo.

Zoeken naar nieuwe mogelijkheden
Gelukkig liep het daarna wél allemaal op rolletjes bij de nieuwe groendienst, de voorloper van de huidige Groenmakers. Daarna volgde een fijne samenwerking met een goede buur: sportgigant NIKE vroeg helpende handen op hun recyclingafdeling. Een sterk staaltje ‘outside the box’-denken, hetgeen later misschien nog wel de grootste troef van de Sprong zou worden. “Het steeds zoeken naar nieuwe mogelijkheden typeert de Sprong als maatwerkbedrijf”, geeft Ivo toe. Karel Byl vult aan: “Je hoeft niet groot te zijn om goed te zijn. We hebben als minder groot maatwerkbedrijf veel verschillende activiteiten. Op die manier kunnen we heel diverse doelgroepmedewerkers een job ‘op maat’ aanbieden. De Sprong is ook als één van de weinigen blijven inzetten op doorstroming.” Wim en Raf zijn het daar helemaal mee eens. “Ook de regio-reflex en de betrokkenheid van de bestuurders zijn grote troeven”, vertelt Wim enthousiast. “Weet je, De Sprong werkt op mensenmaat en ondersteunt de medewerkers. Of het nu gaat over kleine sprongetjes, of dé ultieme sprong, namelijk doorstromen naar het reguliere arbeidscircuit.”

Dankzij onze verschillende activiteiten kunnen we heel diverse doelgroepmedewerkers een job op maat aanbieden

Mijlpalen
Een van dé grote mijlpalen van de Sprong is, naast het maatwerkdecreet, ongetwijfeld de fusie met het Fietsenatelier. Die vond plaats tijdens het voorzitterschap van Karel. “Gelukkig is de samensmelting verlopen zonder al te veel kleerscheuren. Vanaf dat moment waren we één bedrijf”, vertelt hij daarover. “Maar de jaren daarna is er nog zoveel gebeurd: de verhuis naar het nieuwe gebouw, de opening van de nieuwe fietsenwinkel, het oprichten van de afdeling Zorg – waar we één van de pioniers zijn, de herbruikbare bekers… Allemaal mijlpalen waar we enorm trots op zijn.” Naast de groeiende tewerkstelling van de doelgroepmedewerkers in de sociale economie en de forse uitbreiding van het aantal activiteiten, heeft de Sprong ook altijd veel oog gehad voor arbeidszorg. Intussen zijn de zorgboerderijen geëvolueerd naar een mooie samenwerking met Klein Postel. “Ik vond het altijd heel belangrijk om ook voldoende aandacht te schenken aan deze activeringsvorm”, legt Wim uit. “Het fijne aan ons verhaal is dat de ‘sterkere’ afdelingen de andere afdelingen mee zuurstof geven om het verschil te maken. Samen sterk!”

Hindernissen
Dat er ook heel wat onverwachte uitdagingen kunnen opduiken op een kwarteeuw tijd, daar kunnen de voorzitters van meespreken. Zo heeft ieder wel zijn portie pech gehad. “Wij zetten eerst alles op alles om de boerderijen rendabel te maken, om dan vervolgens geconfronteerd te worden met schutkringen voor vogelpest voor onze kippen, en vervolgens voor mond-en-klauwzeer voor onze schapen”, aldus Ivo. Karel kreeg slechts enkele jaren na de fusie een wereldwijde pandemie op zijn bord. Toch vinden ze allemaal het moeilijkste aan het voorzitterschap: het moment dat je mensen moet laten gaan. “De sluiting van de geiten- en schapenboerderij In de Mosselgoren zal me altijd bijblijven. De medewerkers zien huilen, niet alleen omdat ze afscheid moesten nemen van hun werk en collega’s, maar ook van de dieren waarmee ze een band hadden opgebouwd, was zeer pijnlijk”, vertelt Ivo. “Ook wij hebben noodgedwongen enkele activiteiten moeten staken, omdat het gewoon niet meer financieel te verantwoorden viel naar de rest van de organisatie”, vertelt Wim. De anderen kennen gelijkaardige situaties maar al te goed. “Toch zal de raad van bestuur er altijd alles aan doen om de gevolgen voor de medewerkers tot een minimum te beperken”, klinkt het.

In tijden van crisis zal de raad van bestuur er alles aan doen om de gevolgen voor de medewerkers tot een minimum te beperken.

De Sprong vandaag
Gelukkig kregen deze hindernissen De Sprong niet klein. Integendeel. De voorzitters zijn het unaniem eens over de professionalisering als maatwerkbedrijf. “De Sprong is steeds professioneler geworden, maar heeft wel altijd een groot hart behouden voor de kwetsbaarheid van de doelgroep. Ondanks de verscheidenheid aan activiteiten is de aandacht voor de medewerkers voorop blijven staan”, vindt Wim. “Het financiële en commerciële is sterker uitgebouwd in de onderneming”, aldus Raf. “Ja, we zijn een echt bedrijf geworden met uitstraling, maar zonder ooit onze maatschappelijke en sociale doelstellingen uit het oog te verliezen”, besluit Karel.